De aankomst in Athene

Toen we met het vliegtuig waren geland, kwamen we allemaal met een goede stemming het vliegtuig uit. Iedereen wachtte ons op en feliciteerde ons met de overwinning.
Toen ik terugkwam in het paleis van mijn vader kon ik mijn vader niet vinden. Ik dacht misschien is hij aan het wandelen en komt hij straks terug. Hij zal vast nog niet in de gaten hebben gehad dat het vliegtuig was geland. Ik wachtte en ik wachtte, maar mijn vader kwam maar niet. Ik ging hem zoeken aan het strand, omdat ik dacht dat hij daar wel aan het wandelen zou zijn. Op een gegeven moment zag ik een lichaam in de verte. Ik rende ernaartoe, omdat ik bijna zeker wist dat het mijn vader was. Toen ik vlak bij hem stond zag ik dat hij in een rare houding lag en er allemaal bloed omheen lag. Hij was dood. De adem stokte in mijn keel en ik begon heel hard te huilen. Niemand merkte het op, want ik was helemaal in mijn eentje. Ik zag dat mijn vader van de rots boven hem was gesprongen, vandaar dat hij ook in zo'n rare houding lag.
Later, terwijl ik weer met mijn vader in mijn armen naar het paleis liep, realiseerde ik waarom mijn vader zelfmoord had gepleegd. Ik was door het verdriet om Ariadne en de party in het vliegtuig, helemaal vergeten dat ik de witte vlag op het vliegtuig moest zetten. Ik realiseerde mij ook dat het dus eigenlijk mijn schuld was, dat mijn vader zelfmoord had gepleegd.
Nu leef ik hier in mijn eentje, zonder vrouw, zonder kinderen en zonder vader en moeder.