Het verblijf op Kreta

Toen we eenmaal op Kreta aangekomen waren miste ik Ariadne heel erg. Ik hoopte dat mijn plan zou slagen, maar ik wist bijna zeker dat het toch wel ging lukken.
Op Kreta was iedereen heel aardig, iedereen keek vol medelijden naar ons behalve Koning Minos. Maar ik toonde geen angst en liep trots voorop.
Ik hoopte dat Ariadne nog naar Daidalos zou gaan en contact met me zou opnemen.
Een paar dagen later werden wij door koning Minos naar het labyrint gebracht. Hij riep vol wraak op ons uit: ''Jullie zijn voedsel voor de Minotaurus, jullie worden verslonden en zullen de Minotaurus vele dagen van voedsel voorzien.''
We gingen naar binnen en koning Minos liet ons alleen. De kinderen waren bang en ik zei tegen ze: ''Wees niet bang en blijf hier, ik zal de Minotaurus opzoeken en doden.''
Vlak voordat die weg wou gaan hoorde ik door de walkietalkie: ''Theseus, neem nog voordat je naar binnen gaat een bol wol mee, rol die uit vanaf de ingang. Zo vind je de weg makkelijk terug!''
Ik deed dat en ging vol goede moed op pad naar de Minotaurus. Eerst kon ik hem niet vinden, maar opeens hoorde ik het gesnurk van een Minotaurus. Ik voelde de adrenaline door mijn lijf gieren en ging snel op het geluid af. ik vond hem en deed zo voorzichtig mogelijk, maar het mislukte en de Minotaurus werd wakker.
Ik liet van schrik de GPS vallen, de Minotaurus verslond hem meteen. Ik zag dat de Minotaurus erg hongerig en erop gebrand was mij te verslinden. Ik kwam meteen in actie en sloeg de Minotaurus neer met blote handen. Hij lag daar en ik trapte hem nog een paar keer na om zeker te weten dat die echt dood was.
Ik was blij met de tip van Ariadne, de GPS was namelijk kapot en door het bolletje wol kwam ik terug bij de ingang.
Ik en de kinderen gingen naar buiten en zagen Ariadne daar. Ze vloog me in de armen. We snelden naar Kreta Airport en gingen meteen in het vliegtuig van Kreta Airlines zitten. Toen we halverwege waren hadden we geen benzine meer en moesten we op Naxos landden.